Hondsdol & Co
Samen met fotograaf Anja Daleman van A-Shots Photography maak ik kleine portretten van honden en hun baasjes. Sinds ik zelf een hondje heb, kom ik regelmatig honden en hun baasjes tegen, allemaal met hun eigen bijzondere verhaal.
Wil je meewerken aan dit project? Neem dan vooral contact met ons op of kijk eens op onze Facebook pagina of Instagram (we richten ons in 1e instantie op Amsterdam en Londen). Als dank ontvang je een mooie digitale kwaliteitsfoto.
Op het internet sites bekijken waar puppies te koop worden aangeboden en dan ’s middags al bij een nestje gaan kijken van negen dagen oude puppies, probeer dan maar eens sterk in je schoenen te blijven staan en er niet eentje uit te kiezen. Dat lukte mij dus niet!
Neo:
Toen ik thuis kwam, terwijl manlief JP een weekendje weg was, drong het écht tot me door; ik had een pup uitgekozen en over zes weken zouden we een hondje in huis hebben! Al een aantal jaren hadden JP en ik het erover om een hondje te nemen, maar praktische bezwaren leken het zetten van die stap in de weg te zitten. Zelfs namen hadden we al uitgekozen; Neo voor een mannetje en Lot voor een vrouwtje. Uit het nestje koos ik voor een mannetje, dat betekende tenminste geen concurrentie in huis, zoals ik met een logeetje al eens had ervaren. J Voorts besloot ik om JP pas een week later het nieuws te vertellen, op ons jaarlijkse weekendje weg om onze kennismaking, alweer 15 jaar geleden, te vieren. JP reageerde gelukkig heel enthousiast en sindsdien is kleine Neo (nov. 2014) niet meer uit ons leven weg te denken. Foto: Anja Daleman (http://www.ashots.nl/) Tekst: Ilse Lindeijer (https://web0082.zxcs.nl/~u43042p38255/) Februari 2016
Op een kleine binnenplaats, Smith’s Court geheten, in de buurt van Piccadilly theater en Chinatown in Londen, stapt Kat een bruidsjurkenwinkel uit, vergezeld door haar Boston terriër Roxy.
Roxy:
Ze draagt een grote zak waarin vermoedelijk een bruidsjurk zit, voor haar zelf? Kat blijkt de marketing en PR te doen voor de winkel en heeft Roxy altijd bij zich. Dat gaat prima in de winkel en ook waar Kat maar gaat, zoals in de metro. Roxy is 5 jaar en haar naam is een afkorting van Roxanne, naar het liedje van The Police. Vandaag is Kat in het zwart gekleed, maar normaliter kleedt ze zich in het zwart/wit, wat mooi matcht met Roxy. Kat had een tijdje geleden haar haar zelfs zwart/wit geverfd. Kat en haar vriend wilden heel graag een baby, maar omdat ze zich daar nog te jong voor voelden, besloten ze een hondje te nemen. Hun 1e idee was het nemen van een French terriër, maar op aanraden van vrienden gingen ze overstag voor een Boston terriër. Ze kozen voor Roxy uit een nest, omdat zij de enige was die zowel Kat als haar vriend een kusje gaf, de andere puppies kusten alleen Kat. Als we uitleggen dat Kat in het Nederlands kat betekent, moet ze lachen, “Cats & dogs”.
De zon schijnt en de tafels op straat van The Fox op Kingsland Road in Londen zitten vol. We lopen er geamuseerd langs en ons oog wordt getrokken naar een bijzonder tafereel.
Coco:
Op een van de tafels, tussen de glazen wijn, ligt een allerschattigst dwergkeeshondje. Alhoewel we moe en hongerig zijn en op weg naar huis, kunnen we niet anders dan de mensen bij wie het hondje ligt benaderen om te vragen of ze mee willen werken aan ons project. Ons verzoek wordt enthousiast ontvangen en al snel raken we in een geanimeerd gesprek met Edward en Emma. Edward is executive creative director van Centrefold Magazine en Emma is een vriendin. Zij is make-up artist en ze hebben vandaag samen een klus gedaan. Coco, het 6-jarige hondje van Edward vergezelt hem overal. Vandaag heeft hij – ja, het is een reutje – zelfs als model bijgestaan bij een fotoshoot, waarbij Coco gehuld was in een lange rode jurk en in de armen lag van het model. Coco (vernoemd naar Coco Chanel?) krijgt veel aandacht en dat vinden wij heel begrijpelijk; het is een lief en blij hondje.
Raymond en zijn beste vriendin Pepsi, een “Heinz 57*” teefje van inmiddels 18 jaar oud, zitten dagelijks op een bankje aan het Regent’s kanaal in oost Londen.
Pepsi:
En niet zomaar op een bankje, volgens Raymond is dit de beste plek om fietsers te water te zien gaan, wat volgens hem wel 4 of 5 keer per week gebeurt. Het pad is in eerste instantie bedoeld voor wandelaars, fietsers worden er gedoogd. Maar, zoals we inmiddels zelf ook gemerkt hebben, kan het een drukte van jewelste zijn en word je als wandelaar soms maar rakelings gepasseerd door fietsers met (te) hoge snelheid. Het mag een wonder heten dat Pepsi, die lekker rondscharrelt, nog nooit is aangereden. Ook niet nu ze doof aan het worden is. Pepsi was 18 maanden oud toen Raymond haar kreeg, die naam had ze al. Aan sommige type honden heeft ze een uitdrukkelijke hekel en dat zal ze laten merken ook. Raymond vermoedt dat er iets gebeurd moet zijn in haar jonge leventje, maar wat? Pepsi volgt hem overal, zelfs in de badkamer, op het toilet, in de kroeg en ook daar naar het toilet. Doordat ze letterlijk 24/7 samen zijn, loopt Raymond nog wel eens een blauwtje, want niet elke dame is ervan gediend om naast Raymond het bed te moeten delen met Pepsi. *Heinz 57 is een Engelse uitdrukking voor een hond van onduidelijke afkomst. Het verwijst naar de naam van Heinz ketchup, die de naam gebruiken als uiting van de verschillende variaties en ingrediënten.
Stanley ligt braaf in zijn mand, genietend en kijkt vanonder zijn deken toe hoe zijn baasje Michela de lekkerste gerechten maakt in de keuken van het Towpath Café, aan het Regent’s kanaal in Londen.
Stanley:
Stanley vergezelt Michela doordeweeks als zij aan het werk is, in het café van haar moeder, en hij krijgt veel aandacht van bekenden en voorbijgangers. In de weekenden is hij meestal bij haar vriend, want dan kan het echt topdrukte zijn. Stanley is een vriendelijke 2,5 jaar jonge Whippet, die zich goed heeft aangepast aan zijn omgeving. Het grappige is, Michela is opgegroeid met grote honden en toen ze zelf een hond wilde, was een Whippet wel de laatste hond die ze zou willen hebben. Het beeld wat ze van dit soort honden had was namelijk dat ze zenuwachtig zijn en ze vond ze te mager. In haar vorige relatie echter was de Whippet de familiehond en toen besloot ze dat het haar eigenlijk niet uitmaakte wat voor ras het zou worden, als ze maar een hond zou hebben. Stanley is haar 1e eigen hond en echt haar maatje. In principe luistert hij goed, maar soms gaat hij aan de wandel langs het kanaal. En omdat ze tijdens de drukte hem niet altijd goed in de gaten kan houden, is het wel eens voorgekomen dat hij te ver weg liep. Wat dan gelukkig volgde was een telefoontje van iemand die Stanley gevonden had en vervolgens weer veilig terug bracht. Een paar dagen geleden had Stanley zijn 1e watermoment! Zijn bal was in een ondiep meertje terecht gekomen en Michela stapte het water in om de bal te pakken. Vanaf de kant gilde Stanley moord en brand en besloot na enige aarzeling om ook het water in te komen, om bij zijn baasje te zijn. En wat er toen gebeurde? Stanley, die eigenlijk niet zo’n stoer hondje is, vond het best gaaf.
Claire loopt dagelijks met haar lieve hond Blue langs Regent’s kanaal, richting het park. Blue is een 11 maanden oude whippet, volgens Claire een ideale stadshond, want ze zijn lief, stinken niet, passen zich makkelijk aan en Blue krult zich graag op op de bank.
Blue:
Eigenlijk is Claire een kattenliefhebber, maar haar vriend is helaas allergisch voor katten. Dus kwam kleine Blue in hun leven. Claire werkt veel vanuit huis, dus is het een ideale combinatie. Blue rent graag achter eekhoorntjes aan en kan als hij wil 35 Mph halen. Claire en haar vriend nemen Blue in principe overal mee naar toe, naar bijvoorbeeld de pub of als ze uit eten gaan. Ze stemmen hun uitgaanspatroon op Blue af. Als haar vriend thuis komt van werk, groet hij eerst Blue en dan pas Claire, klinkt herkenbaar?
Als het enigszins mogelijk is, zit Tom met zijn hond Mad Max op een stoel voor een koffiebar op Brick Lane in Londen. Dit is namelijk zijn oude buurtje, hij werkte er als timmerman en het gebouw huisvestte vroeger zijn stamkroeg.
Mad Max:
Inmiddels drinkt hij geen alcohol meer, alleen thee met melk, zoals het een echte Engelsman betaamt. Hij krijgt zijn thee gratis van de bar, zo gewend als ze zijn aan zijn verschijning. Mad Max ligt opgekruld naast Tom te slapen, met een zware ketting aan de muur vastgebonden en met een muilkorf om. Hij is een kruising Belgische bullmastiff en Duitse herder. Deze mix van rassen werd tijdens WO II ingezet om de concentratiekampen te bewaken. Na de oorlog werden de honden ingepikt door zigeuners, zo hadden ze onoverwinnelijke honden – die nergens bang voor zijn – en bleef de politie op afstand. Max is in ieder geval ouder dan 12 jaar, maar Tom is na zijn 12e gestopt met tellen, omdat hij 13 een ongeluksgetal vindt. De muilkorf draagt Max omdat hij al twee keer een hond heeft doodgebeten, maar beide keren waren uit pure zelfverdediging, volgens Tom. Tom heeft Mad Max als pup gekregen van een stamkroeggenoot en hij heeft hem vernoemd naar de man die toen achter de bar stond. De aanvulling “Mad” kwam doordat hij een keer uit de kroeg rende, om achter politie te paard aan te gaan. Hij moet ze volgens Tom voor honden aangezien hebben, maar uiteraard was de politie not amused. We vinden het zo bijzonder om met Tom te praten, dat moet hij vast merken en hij gaat er echt voor zitten, alsof wij hem een podium bieden. Voordat we het door hebben gaat het allang niet meer over Mad Max, maar krijgen wij een klein inzicht in het leven van Tom. Tom is geboren tijdens de bombardementen op Londen, dat maakt hem dan rond de 76 jaar. Zijn moeder was een zigeuner, zijn oma kwam uit Joegoslavië. Kort na zijn geboorte heeft zijn moeder hem gedumpt en is hij opgegroeid in een weeshuis. Eén van zijn herinneringen aan die tijd is dat toen hij op een nieuwe slaapzaal kwam, hij door een van de jongens tijdens een serieus kussengevecht hard geslagen is, want in diens kussensloop zaten schoenen! Hij heeft er een kromme vinger aan overgehouden. Kort na dit incident heeft Tom ’s nachts de jongen in zijn buik gestoken. Groot drama de volgende dag, de jongen heeft het overleefd, er kon geen dader aangewezen worden, maar alle jongens in het weeshuis wisten dat Tom het gedaan had. De rest van zijn tijd in het weeshuis is hij niet meer lastig gevallen. Op zijn 11e ging hij als knecht aan boord van een schip, net als veel andere wezen in die tijd. Het schip verging en op 5 bemanningsleden na, inclusief hijzelf, verdronken alle opvarenden, ruim 200. Vervolgens laat Tom ons diverse boekjes zien. Eén met postzegels, waarop o.a. Hitler staat afgebeeld en ook een boek met verzamelplaatjes van de kroning van koning George VI met Elizabeth. Hij laat ons met name goed kijken naar de juwelen die de genodigden droegen ter ere van deze officiële gebeurtenis. Vervolgens rommelt hij in een plastic tas en haalt hij een plastic doos tevoorschijn. Dames zoals wij geeft hij graag een mooi juweel, en we moeten er extra voorzichtig mee zijn, want het stamt uit die tijd! Hij zegt er wel bij dat we niet moeten verwachten dat het om echt goud gaat, maar je weet maar nooit. Hij vraagt er geen geld voor en wij willen hem niet beledigen door te weigeren het aan te nemen of er geld voor te geven. En zo verlaten we Tom en Mad Max. We hebben hem nog een kop thee aangeboden en wilden afrekenen bij de bar, maar omdat het voor Tom was, weigerden ze ons geld. En of het allemaal waar is wat Tom zegt, is hij niet ‘gewoon’ een zwerver met veel fantasie? Ach, zie het als in het boek “Life of Pi”, welke versie heeft jouw voorkeur?
Gaia is de derde herder in rij voor baasje Desirée. Net als met haar vorige twee herders, wilde Desirée graag met Gaia trainen bij de Koninklijke Nederlandse Politiehond Vereniging (KNPV).
Gaia:
Haar voorliefde voor herders was al jong ontstaan, omdat haar vader destijds ook bij de KNPV zat. Helaas bleek Gaia een “mislukte” kynoloog te zijn. Ze is geen werkhond en voor shows bleek ze niet te beschikken over een zogenaamde glijbaanrug. De gestroomlijnde rug zorgt er kennelijk voor dat een hond efficiënt kan rennen. Maar wat nog erger was, ze bleek geen officiële herder te zijn! De vaderhond heeft een stamboom en de benodigde officiële papieren, de moeder echter niet… Helaas kwam Desirée er pas te laat achter dat Gaia van een broodfokker kwam. Van het wegdoen van Gaia was geen sprake, maar wel besloot ze het lidmaatschap van de KNPV op te zeggen. Gaia is inmiddels 10 jaar en nog bijzonder speels voor een dame van haar leeftijd. Het is een goedaardig dier, dat eerder bang is voor jou dan andersom. Ze zoekt graag de gezelligheid op, zoals 2 mannen merkten die in een personenwerkbak aan de gevel van de flat aan het werk waren. Gaia stond al met haar voorpoten op de balkonrand, klaar om in de bak te springen, dat is toch gezellig? Nou, de lichtelijk in paniek zijnde mannen vonden van niet.
Freija, vernoemd naar de Noorse Godin van de liefde, is ongeveer 5 jaar oud. Freija staat voor stoer, sexy en onafhankelijk, althans, volgens het boek Mythologie voor Dummies.
Freija:
Ze is als zwerfhond gevonden in Spanje en woont inmiddels alweer 5 maanden bij Mia en haar man. Het gemak waarmee ze zich aan haar nieuwe omgeving heeft aangepast en hoe snel ze zich aan haar nieuwe baasjes heeft gehecht is echt opmerkelijk te noemen. Mia heeft altijd honden gehad, al sinds haar 4e. De afgelopen jaren hebben ze echter geen honden meer gehad en Mia had eind 2015 voor zichzelf al afgesloten dat er ooit nog een hond zou komen. Haar man verraste haar echter voor haar 60e verjaardag met deze lieve dame. Freija is via de Stichting Spain meets Holland hier terecht gekomen. De Stichting is een geheel door vrijwilligers gerunde organisatie, die helpt bij de verzorging en opvang van zwerfhonden en zwerfkatten in Zuid-Spanje. Bij de adoptie van een hond betaal je mee aan de sterilisatie/castratie van honden ter plekke en van honden die geadopteerd gaan worden. Toen Freija voor de eerste keer in haar nieuwe huis kwam, werd alles uitvoerig besnuffeld. Thuis is ze rustig, buiten rent ze enthousiast rond en is voornamelijk op zoek naar katten. Om mee te spelen nemen we aan.
Happy is een vrolijke, vermoedelijk, Lhasa apso van 8 jaar die nu ruim 2 jaar bij de familie Meerwijk woont. Hij is een goede vriend voor de kinderen Yovanni en Jaimelynn die graag met hem spelen.
Happy:
Via Marktplaats kwamen ze een foto van Happy tegen en maakten meteen een afspraak met de vorige eigenaren, helemaal in Gelderland. Helaas konden zijn toenmalige baasjes niet meer voor hem zorgen. Na de kennismaking, die wederzijds goed uitpakte, konden ze Happy meteen meenemen, inclusief al zijn spullen. Thuisgekomen ging de kennismaking met hun andere hond, Britney (vuilnisbakkie Boerenfox) prima en al snel was Happy niet meer uit hun leven weg te denken. Helaas is Britney overleden, maar gelukkig lijkt Happy daar niet te veel onder te lijden. Naast Happy zijn er nog meer dieren in huis; 2 Zeebravinken, Rémy en Zoë, en 2 muizen, Mickey en Fleurtje, een gezellige beestenboel dus. Als ochtendritueel springt Happy bij Yovanni op bed en duwt dan zijn snuit in diens gezicht om hem wakker te maken. Dat is toch veel leuker dan gewekt te worden door een wekker? 🙂
Op 14 februari 2016 keken mevrouw Hasker en Billy elkaar voor het eerst in de ogen en het was liefde op het eerste gezicht.
Billy:
Billy, een volbloed Shih tzu van 3 jaar oud, was oorspronkelijk bedoeld voor een fokprogramma. Maar, omdat zijn rug net een centimeter of wat te lang was volgens de stamboom/volbloed regels, moest hij toen hij 1,5 jaar was op zoek naar een nieuw huis. Zijn nieuwe baasje werd echter helaas eind vorig jaar ziek en toen in januari van dit jaar duidelijk werd dat zij niet meer voor hem zou kunnen zorgen, werd er een nieuw baasje gezocht. Via een vriendin kwam Billy bij haar moeder terecht, die toen ze nog in Suriname woonde, altijd honden heeft gehad en enorm uitkeek naar een nieuw maatje. In eerste instantie zou Billy voor een proefperiode van twee weken komen, maar na de eerste blik wilde mevrouw Hasker hem al niet meer kwijt. Billy, die gewend was om in zijn mandje naast zijn vrouwtje te slapen, mag dat bij mevrouw Hasker nu ook. In het begin, als zij het huis uit ging, wilde Billy nog wel eens blaffen. Nu hij gewend is, blaft hij nog nauwelijks en is hij vooral heel erg blij als zijn vrouwtje thuis komt. Ze zijn inmiddels echte maatjes.
We passeren een sportieve dame die we in eerste instantie niet willen storen in haar wandeling. Maar we gaan er toch voor. Wat volgt is een heel leuk en geanimeerd gesprek met Marleen en haar honden.
Sjors & James
Sjors van 4 jaar is een wandelende hondenencyclopedie en James van 12 jaar is een mix van o.a. Kooikerhond. Beiden zijn tweede-kans honden die ze al met 5/6 maanden oud in huis nam. Wat is er dan met die honden in hun korte leventje al gebeurd? Enfin, Marleen woont in de buurt van het Amsterdamse bos en wandelt hier elke dag met haar honden. Op sommige dagen met meer honden, die laat ze dan voor anderen uit. Ze reageert enthousiast op onze vraag of we haar voor Hondsdol & Co mogen interviewen/fotograferen. Zij vertelt dat ze zelf ook met een hondenactiviteit bezig is, namelijk het organiseren van een festival voor honden en hun baasjes, Woefstok. De interesse van de fotografe en de schrijfster is onmiddellijk gewekt en er wordt afgesproken om binnenkort koffie te gaan drinken om de plannen van Marleen aan te horen en te bekijken welke rol zij daar eventueel in zouden kunnen spelen. Wordt vervolgd!
Mijn hondje Neo wordt zowat omver gelopen door een enthousiaste Cane corso die graag met hem wil spelen. Gelukkig staat kleine Neo zijn mannetje en de twee rennen als een gek achter elkaar aan.
Gigi:
Gigi van 9 maanden oud is te herkennen aan een roze halsband. De bijbehorende roze riem hangt om de nek van stoere baas Ben. Uit een nest van 12 pups kozen hij en zijn vrouw voor deze speelse dame, omdat ze de enige was die haar staart omhoog had staan. Je moet toch ergens een keuze voor maken, nietwaar? Hun vorige hond was ook een Cane corso, daarvoor hebben ze meerdere Rottweilers gehad. Rottweilers zijn prima honden om als bewakingshonden te dienen. Daar is de persoon die destijds ’s nachts zijn schoen in de sportschool van Ben heeft achtergelaten, het vast mee eens!
Annabruna en haar honden Carmela en Blue lopen dagelijks in het Amsterdamse Bos. Carmela is een langhaar Chihuahua van inmiddels 8 jaar oud. Carmela is een stoer hondje wat is opgevoed door haar vorige hond, een Mastino/Cane corso.
Carmela & Blue:
Hierdoor is de kleine gewend aan het omgaan met grote honden. Annabruna heeft Carmela nooit opgetild als er grote honden op haar afkwamen en daardoor is ze niet bang en blaft ze niet naar andere honden. Toen haar grote hond overleed, wilde Annabruna wel graag weer een tweede hond, maar geen puppy, daar was ze nog niet klaar voor. Via een bekende Engelse setter fokker, kwam 6,5 jaar geleden Blue in hun leven. Blue, ook een teefje, was toen 1,5 jaar oud en kwam oorspronkelijk uit Amerika. Via een kort verblijf in Italië is ze uiteindelijk bij Annabruna en Carmela terecht gekomen. Blue is een echte Engelse setter, wat inhoudt dat ze graag het water ingaat, daar wordt ze echt blij van, hoe smeriger hoe beter zelfs! Het dan weer enigszins schoon en toonbaar krijgen van Blue, daar heeft Annabruna dan een hele kluif aan.
We zien een oudere dame op een vouwfiets rijden met naast haar rennend een ongelooflijk blij kijkende hond. Een blij kijkende hond? Ja, dat kan! Anja rent achter hen aan, die willen we heel graag op de foto.
Nucia:
Inge reageert enthousiast en Nucia (een 10-jarige vermoedelijk Pyrenese herdershond) stuitert vrolijk om ons heen. Tien jaar geleden waren Inge en haar man Pim bij familie op bezoek in Spanje, in La Nucia, die daar aan het overwinteren waren. Op een dag liepen ze op een markt en werden benaderd door twee Duitse vrouwen, die vier puppies hadden gered uit een rivier. Vermoedelijk waren ze daar ingegooid om te verdrinken? Het waren drie zwarte pups en een witte. Na kort overleg besloten Inge en Pim om de witte pup, die ze Nucia noemden, mee naar huis te nemen. Ter plekke werden een bench, voer, bakjes etc. gekocht. Inge had veel ervaring met honden en heeft 14 jaar lang een eigen trimsalon gehad. Inmiddels is ze met pensioen en reist Nucia overal met hen mee naartoe, ook met het vliegtuig. En weg is Nucia alweer, naar het in de buurt gelegen terras waar Pim zit te genieten van het zonnetje en een kop koffie.
Lodewijk, een ruwharige teckel van 18 maanden, rent enthousiast achter een balspeeltje aan. Zijn baas Leroy laat hem lekker rennen. Jolanda wandelt rustig achter hen aan met in de kinderwagen kleine Sydney van 6 maanden.
Lodewijk:
Het jonge stel woont in Nieuw-Vennep en komt graag in het Amsterdamse Bos wandelen. Jolanda wilde eigenlijk een grote reu, maar kon niet voorkomen dat Leroy verliefd werd op Lodewijk. Dat kwam namelijk zo, Leroy bracht zijn zus met de auto naar een nest ruwharige teckels in Friesland en ging toen zelf ook even een kijkje nemen bij de puppies. Daar zat een pup bij die hem meteen opviel. Eenmaal thuis kon hij die niet uit zijn hoofd zetten en een week later waren Leroy en Jolanda de trotste eigenaren van kleine Lodi. Vlak daarna werd Jolanda zwanger en tot nu toe gaat het goed tussen hond en baby. Wel is Lodewijk af en toe wat jaloers dat hij de aandacht nu moet delen, er zijn al 5 spenen ‘onthoofd’.
Boi (4 jaar) komt uit een zogenoemd “slipnest”. Hij is geboren uit een niet geplande zwangerschap. De eigenaren van de vader- én moederhond bleken een jong stel te zijn, met een baby en ze waren bovendien net verhuisd.
Boi:
Simone was bewust op zoek naar een vuilnisbakkie en had geluk dat Boi, die in principe al vergeven was, uiteindelijk niet opgehaald werd. Toen ze hem kwam ophalen bleek hij niet ingeënt te zijn en bovendien zat hij onder de vlooien. Met het geld van de verkoop van de pups zouden de eigenaren de vaderhond laten castreren. Boi’s beste vriend heet Maup (van Blinde Maupie “eerst zien, dan geloven”) en komt uit Griekenland. Simone vond Maup toen zij vier weken oud was, ze was sterk ondervoed en de lokale dierenarts gaf haar niet veel kans. Gelukkig werd Maup goed opgevangen en liet Simone haar bij een kattenoppas in Athene achter. Om haar na 8 weken op Schiphol op te halen, want katten mogen pas vanaf 3 maanden oud in het vliegtuig. Bij aankomst in huis begon Boi enthousiast tegen Simone aan te springen, die Maup in haar armen had. Simone was bang dat hij Maup iets zou aandoen. Maar het bleek totaal anders, Boi was vanaf de eerste kennismaking dol op de kleine Maup en dat is gelukkig vice versa gebleken.
Wat doe je als je partner heel graag een hond wil, maar jij zit er eigenlijk niet per se om te springen? Dan ga je akkoord, maar met de voorwaarde dat je dan mag bepalen wat voor ras er in huis komt.
Gos:
Feliz heeft al eerder honden gehad, Huib nog niet en wilde zeker weten dat het ras bij hen zou passen. Niet alleen qua persoonlijkheid, maar vooral ook vanuit Huib’s interesses. Hij is naast videomaker namelijk publiekshistoricus en heeft meegewerkt aan de reconstructie van een eendenkooi bij Ruigoord. Zijn oog viel al snel op een Kooikerhond. Op schilderijen van schilders uit de 17de eeuw, zoals van Jan Steen, zijn vaak hondjes te zien, die veel lijken op een Kooikerhond. Ook in de 18de en 19de eeuw zijn op familieportretten vaak Kooikerhondjes te zien. De snelle begrijpers onder u hebben hem al door, het moest dus een Kooikerhond worden. We maken kennis met kleine Gos van 12 weken. Gos betekent in het Catalaans hond, Feliz heeft daar haar roots liggen. Gos is een kleine spring in het veld, die enthousiast het bakje hondensnoepjes om gooit en ze als een gek opeet, alvorens zijn scherpe puppytanden in mijn leren ketting zet.
We zijn nog niet goed en wel geïnstalleerd voor een ochtendje Amsterdamse Bos, of ons oog valt op een groep van drie mensen met vier honden, waaronder drie Spaanse windhonden.
Timido, Tontin & Lola:
Graag werken ze mee aan ons project, sterker nog, twee van de windhonden hebben als eens eerder meegewerkt aan een fotoshoot, een stond model bij een lingerie shoot en een stond model voor een kunstwerk. We maken kennis met Stefan en Laura en hun drie honden, de kleine Lola van 11 jaar en broer en zus. Timido (zwart met op zijn borst witte stippen) en Tontin (zwart/wit gestipt) zjin ook 11 jaar. De derde Spaanse windhond in het gezelschap heet Cay, is acht jaar en hoort bij Beppo. Ze hebben elkaar destijds in het Amsterdamse Bos ontmoet en hadden meteen een klik. Stefan en Laura nemen Cay drie keer per week mee uit, om Beppo wat te ontlasten. Ook logeert Cay regelmatig bij hen. Alle honden komen uit Spanje. Cay was drie jaar oud toen hij zwervend bij een renbaan werd gevonden. Timido (Spaans voor Bloosje, als in 1 van de 7 dwergen, omdat er 7 pups in het nest waren) is als pup bij Stefan en Laura gekomen. Na een aantal maanden, en na de komst van Lola, is Tontin (Stoetel), na regelmatig onder hun aandacht gebracht te zijn door de opvang in Nederland, ook door hen geadopteerd. En wie de baas is over deze roedel? Kleine Lola natuurlijk.
Om het verhaal van Berri Sciarone en haar hond Laika op te kunnen schrijven, moet ik een extra vaardigheid uit de kast halen, namelijk lopend schrijven.
Laika:
Om het verhaal van Berri Sciarone en haar hond Laika op te kunnen schrijven, moet de schrijfster een extra vaardigheid uit de kast halen, namelijk lopend schrijven. Het zit zo, sinds Berri 2,5 jaar geleden een ernstig ongeluk heeft gehad en na een paar maanden pas weer herenigd kon worden met Laika, is diens gedrag significant veranderd. Ze wil Berri beschermen en begint te blaffen als zij te lang stil staat. Wat een extra uitdaging voor de fotografe was. Ook blaft Laika naar dikke mannen, mannen met petten, mannen met een donkere huidstint en naar mensen met psychische problemen. Echt waar, we verzinnen dit niet. Laika is een 4 jaar oud vuilnisbakkie, ze is met 3 maanden vanuit Tsjechië naar Nederland gehaald door de Maria Polman Stichting en door Berri uitgekozen uit een groep pups. Laika is vernoemd naar de Russische ruimtehond Laika, wat letterlijk “blaffer” betekent. Toeval? Laika heeft nog een onhebbelijkheid en dat is het eten van poep, helaas ook die van mensen. Ze heeft al een keer kantje boord gelegen van het eten van de poep van een junkie. Berri loopt dagelijks met Laika in het Vondelpark en wordt daarbij regelmatig vergezeld door oppashond Jack Russell terriër Jari (ja, vernoemd naar die oud-voetballer). Jari is 13 jaar en doof, probeer die dan maar eens bij je te krijgen voor de foto.
Elisabeth vertelt vol liefde hoe Muffin, een 11-jaar oude kruising Shihtzu met Yorkse terriër, vijf jaar geleden in hun leven kwam. Zij, haar man en hun twee kinderen wilden al heel lang een hond. Bij voorkeur eentje die ze een tweede kans konden geven op een goed leven.
Muffin:
Dus togen zij gevieren naar het asiel. In het 1e asiel vingen ze bot en gingen vol goede moed naar een 2e asiel. Ook daar was ogenschijnlijk geen hondje aanwezig die voldeed aan hun eisen; het hondje zou met kinderen (toen 7 en 10) en een kat moeten kunnen omgaan. Toen viel hun oog op kleine Muffin, maar die was net binnengebracht en moest de testfase van twee weken nog doorstaan. Elke hond die in een asiel komt, wordt twee weken getest op o.a. gedrag en karakter. Hoe moeilijk het ook was en hoe graag ze hem ook meteen wilden meenemen, met die insteek waren ze immers op pad gegaan, ze moesten Muffin achterlaten. Gelukkig doorstond Muffin alle tests en bleek ook zijn karakter goed aan te sluiten bij het gezin en keerden zij twee weken later terug om hem op te halen. Muffin mag in zijn pootjes knijpen met zijn nieuwe huis; hij gaat regelmatig met de baas mee naar werk, gaat mee op vakantie en ook op hun zeilboot staat hij zijn mannetje. Foto: Anja Daleman (http://www.ashots.nl/) Tekst: Ilse Lindeijer (https://web0082.zxcs.nl/~u43042p38255/) April 2016
We lopen door het Vondelpark en zien daar twee enthousiaste Dalmatiërs rond rennen. Het baasje is al snel gevonden, Menno uit Amsterdam. Hij vertelt enthousiast dat zijn opa één van de eerste 3 Nederlanders was die in de jaren dertig van de vorige eeuw Dalmatiërs in Nederland heeft geïntroduceerd.
Lulu & Susu:
Tijdens WOII stopte het importeren tijdelijk, maar werd daana weer snel opgepakt. Iedereen in zijn familie heeft Dalmatiërs, het is echt een hondenras wat bij de familie hoort. Susu is 6,5 jaar oud en lijkt aan een tweede leven te zijn begonnen toen Lulu (10 mnd) zijn intrede deed. Susu is bruin en haar naam betekent in het Indonesisch “melk”, wat Menno graag drinkt. De naam Lulu is geïnspireerd op de zangeres Lulu en er schijnt zelfs een opera te zijn met de naam Lulu. Weer wat geleerd. De opa van Lulu is de broer van Susu, volgt u het nog? Het laten stil zitten en op de foto krijgen van Lulu bleek nog een heuse uitdaging, dat kan ook niet anders als hun karakters o.a. te omschrijven zijn als eigenzinnig en levendig. Maar met vereende krachten (de schrijfster staat achter de fotografe te rammelen met een blikje hondenkoekjes) is het toch gelukt. Foto: Anja Daleman (http://www.ashots.nl/) Tekst: Ilse Lindeijer (https://web0082.zxcs.nl/~u43042p38255/) April 2016
Dankzij haar hondjes, Maltezers Bino en Benji (met kortere oortjes), heeft Louisa in maart 2016 met grote trots haar eigen trimsalon, Hondentrimsalon Amsterdam, geopend.
Bino & Benji:
Hoe is dat zo gekomen? Drie jaar geleden ging ze bij een nest puppies kijken van toen vier weken oud. Bino kwam meteen op haar afgelopen, niet veel later gevolgd door Benji. Het bleek te moeilijk om te kiezen, dus sloot ze beide honden in haar hart. Ook nu nog zijn de broertjes onafscheidelijk. Bino en Benji vergezellen haar iedere keer in de trimsalon en hebben zelfs model gestaan voor het bedrijfslogo. De 1e ervaring bij het laten trimmen van de honden was helaas niet positief en het idee was geboren; het hebben van een eigen trimsalon waar mensen met een goed gevoel hun hond heen brengen (het is immers voor velen hun ‘kind’) en tevreden zijn over de behandeling. Ze besloot om naast haar baan een opleiding tot trimmer te gaan volgen en heeft daarna bij verschillende trimsalons gewerkt. “Het is grappig” zegt ze “ik wist toen ik klein was al dat ik ‘kapstok’ (kapster red.) wilde worden, iets met haarverzorging doen, en nu ben ik de kapper voor de hond”. Voor meer informatie: https://www.facebook.com/hondentrimsalonamsterdam Foto & tekst: Ilse Lindeijer (https://web0082.zxcs.nl/~u43042p38255/) April 2016
Harmien laat Wopke, een twee jaar jonge Lhasa Apso, op woensdagmiddag meestal uit op het grote uitlaatveld aan de Sloterplas. Ze komt dan net bij een Bulgaars gezin vandaan, waar ze in eerste instantie kwam om voor te lezen.
Wopke:
Inmiddels neemt ze veel meer taken vrijwillig op zich, zoals het leren van de Nederlandse taal aan het oudste kindje Edis van vier jaar. Wopke is speels, aanhankelijk en wil lekker met andere honden spelen. Harmien is heel blij met een hond. “Het was een bewuste keuze” zo vertelt ze. Voor haar betekent een hond structuur, een ritme, een motivatie om de deur uit te gaan. Honden zijn voor haar man altijd heel belangrijk geweest. Helaas is hij al een tijdje volledig aan bed gekluisterd en kan nu niet meer een stukje verzorging op zich nemen. Maar hij is nog steeds wel heel bezorgd ondanks dat zijn geestelijke vermogen achteruit gaat. Hij vraagt iedere dag of ze Wopke wel eten heeft gegeven. Harmien wil graag bezig blijven en is, zo zegt ze zelf “nog een beetje aan het afkikken” van haar baan als directeur van diverse basisscholen. Onze aandacht wordt plots afgeleid door Wopke, die er mijn sjaal vandoor gaat. Foto & tekst: Ilse Lindeijer (https://web0082.zxcs.nl/~u43042p38255/) April 2016
Hondsdol & Co, ook in Londen!
Ontmoet Mark en zijn hond Sheba, een Golden Retriever pup van 14 weken oud. Sheba komt van een boerderij uit het Peak district, UK en Mark heeft haar de titel ‘Baroness of the Peak’ gegeven.
Sheba:
Mark lacht en vertelt dat hij graag een meisje wilde vanwege zijn ‘slechte’ ervaringen met mannen in het verleden. We ontmoetten elkaar bij het Covent Garden Hotel in London, maar konden alleen maar buiten zitten op ’t terras. Het was koud en regenachtig. Dat is het nadeel als je een hond hebt in Londen, je mag nergens naar binnen. Voordeel is dat in een stad als Londen, waar niemand op straat met elkaar praat, er nu constant aandacht is vanwege de schattige pup en kleine gesprekjes worden gevoerd, voornamelijk met vrouwen. Sheba moet nog wennen aan haar nieuwe stadse leven. Toen ze haar woensdag alleen thuis lieten, troffen ze het appartement later aan alsof het binnen gesneeuwd had; Sheba had een keukenrol in kleine stukjes versnipperd. Over een week vertrekken ze gedrieën naar Mykonos, waar Mark en zijn partner Nader ook een huis hebben. Daar zal Sheba een tuin hebben en kan ze genieten en rustig groot worden, voordat ze in september weer terugkeren naar Londen. Foto & tekst: Anja Daleman (http://www.ashots.nl/) April 2016