Als schrijver moet je je soms afzonderen en dan komt er hopelijk inspiratie. Ja, ook ik en dat kan ik, heus! Denk ik. In juli was mijn eerste poging en dat leverde verrassend genoeg veel output op, terwijl er voldoende afleiding, bijvoorbeeld in de vorm van andere deelnemers aan de co-working break van Villa Forum, voorhanden was.

Kamperen

Nu heb ik mezelf een weekje met de caravan op camping Zeezicht, in de kop van Noord Holland gegund. De camping ligt evenwijdig aan de N99 richting Den Helder, tussen het waddengebied en het Amstelmeer.

Ik moest ineens denken aan het toneelstuk over Godfried Bomans “Alleen tussen de meeuwen”, waarin hij een week lang alleen op het onbewoonde eiland Rottumerplaat bivakkeert. Zou ik dat kunnen?

Voorafgaand was ik met hond en vriendin Ineke op Texel, waar we al enige tijd geleden voor geboekt hadden. Op haar vraag waarom ik niet langer daar zou blijven staan, moest ik het antwoord schuldig blijven. Ik zat immers niet vast aan een tijdelijke opdracht en manlief was al sinds 13 juni in de USA om zijn fietsdroom te verwezenlijken. Dus belde ik enthousiast de camping op om te verlengen. Helaas was de camping volledig volgeboekt en ook andere campings. Niet zo gek eigenlijk in het hoogseizoen! Ik besloot naar campings te kijken die niet direct aan het strand of een meer liggen en BINGO, de eerste camping die ik belde had plek. En nu ik hier zo sta, met meer dan genoeg plek, verbaasd het me enorm dat er hier niet meer caravans staan. Het terrein is voornamelijk bezet met vaste huisjes (en stacaravans) en biedt op 2 grote grasvelden plaats aan 7 caravans. Afgezien van mijn caravan staat er nu een, maar is op dit moment niet bewoond. De auto van Ineke hadden we hier voor het gemak achter gelaten zodat we maar met 1 auto naar Texel hoefden gaan (Den Helder is vanaf hier maar 15 km verderop). Ik kreeg even een knoop in mijn maag toen we hier de eerste keer aankwamen, want ik kreeg het gevoel op een “tokkie camping” uit te komen.

Hoe schijn kan bedriegen en je eigen oordeel zo verkeerd kan zijn! Ik werd zondag hartelijk ontvangen door de eigenaresse Gusta en kreeg een mega plek toegewezen. Alle stacaravans en huisjes zien er netjes en verzorgd uit en wat me het meeste opvalt ten opzichte van Texel; rust en ruimte. Niets ten nadele van Texel, maar hier ga ik denk ik echt tot rust komen, weinig afleiding hebben (behalve als ik het bewust ga opzoeken) en hopelijk inspiratie hebben om veel te schrijven. En heel belangrijk, er is geen wifi, dus voor mij geen Olympische Spelen, Netflix of andere afleiders zoals tv of eindeloos internetten.

De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet echt top. Dan maar een trui aan, af en toe wind en regen trotseren om Neo uit te laten en even uit te waaien en hopelijk vooral veel schrijven!

Nu ik dit schrijf ben ik net onder het hek van het veld gekropen om Neo, die eerst heel zoet met een bal speelde, te zoeken die achter een stel vrouwtjes fazanten was aangerend. De jeuk van de brandnetels waar ik langs ben geschuurd heb ik gelukkig weten te bestrijden met zalf.  Alhoewel, het viel me vies tegen hoe lang het nog bleef branden.En daarna ben ik van het caravan trapje gegleden en landde plat op mijn gezicht en volgens mij klapte mijn grote teen dubbel… Wie zei ook al weer dat kamperen leuk was en dat ik rust en ruimte nodig had? Auw…

Hartelijke groet,

Ilse (2016-8)