Het geluid van slippers die flip-floppend tegen mijn hielen aan komen terwijl ik naar de supermarkt om de hoek loop. Door mijn zonnebrillenglazen zie ik de knoppen in de takken van de bomen langzaam tot leven komen. Om me heen fluiten diverse vogels hun lentezang. Mussen in de tuin, ja, mensen, echt, hier zijn nog mussen! Zwart-wit gevlekte melkkoeien als buren, in de verte hoor ik schapen naar hun lammetjes roepen. Uitzicht vanuit de huiskamer op weidelanden, bijna zover tot het oog reikt (ach, een mens mag af en toe overdrijven nietwaar?). Een honden uitlaatgebied aan het Noordzeekanaal, binnenkort een zeilbootje op loopafstand. ’s Nachts lijkt een diepe rust over de wijk te vallen, soms word ik zelfs wakker van de stilte.
‘Piet en Sjaan gaan verhuizen naar Westzaan,’ zei vriendin Cindy gekscherend. ‘Hoe is het met Greetje in de Polder?’ vroeg mijn moeder laatst. Ondanks dat Amsterdam binnen fiets-, auto- en OV-bereik is, heb ik soms het gevoel in het buitenland te zijn. Rust, ervaar ik hier, enorme rust. Zelfs met slecht weer, zoals vandaag, heb ik nog steeds een vakantiegevoel. We zijn letterlijk weg van de snelweg.
En het mooie is, de stad en reuring kunnen we opzoeken. Maar daar heb ik nu even geen behoefte aan. 🙂
Hartelijke groet, Ilse (2018-2)
Reacties